Ik geef het toe, ik vond ze er maar raar uitzien, die garnalen. Ik bleef aan zee altijd vanop voldoende afstand als de kinderen trots kwamen vertellen dat er eentje in hun netje gezwommen was.

Het voorbije weekend ben ik voor m'n 2e Buitenkans gegaan. Vooraleer deze zwemmer terug in zee te zetten, heb ik even diep ademgehaald en het beestje toch eens op m'n hand gezet.

Heel even een onwennig gevoel waarbij ik bijna in een reflex m'n vingers wegtrok, maar na enkele seconden voelde ik zo'n sympathie voor de kleine garnaal. Ik voelde me altijd al heel verbonden met de zee en de kracht van het golvende water, maar nu dus ook met zo'n kleine vreemde garnaal.

Een verrassende ervaring voor mij...